Για ποιο λόγο ο κόσμος αγοράζει πιο πολλά TOYOTA σε σύγκριση με τα HONDA;

Πριν από πάρα πολλά χρόνια, αν θυμάμαι καλά ήταν γύρω στο 1992-1993, μιλώντας με τον προσωπικό βοηθό του προέδρου της TOYOTA (Γιώργο Διλμπεράκη, αν διαβάζεις αυτές τις σκέψεις, αναφέρομαι σε εσένα και εύχομαι να είσαι καλά!), τον είχα ρωτήσει για την αξιοπιστία των Ιαπωνικών αυτοκινήτων και κυρίως των HONDA. Ακόμα θυμάμαι, πόσο είχα εντυπωσιαστεί από μια φράση του: “Για εμάς είναι πολύ καλό το γεγονός, ότι η HONDA βρίσκεται στην Ελλάδα σε «λάθος χέρια», γιατί τα HONDA είναι πολύ πιο καλά αυτοκίνητα”. Σήμερα που είμαι πιο ώριμος και μετά από 30 χρόνια που μπαινοβγαίνω στα συνεργεία, μπορώ να έχω τη δική μου άποψη και θέλω να τη μοιραστώ μαζί σας.

Γενικά, πιστεύω ότι όπως συμβαίνει και με τους ανθρώπους, η καταγωγή έχει μια βαρύνουσα σημασία για την σημερινή αλλά και τη μελλοντική πορεία που θα ακολουθήσουν οι μεγάλοι οργανισμοί, όπως είναι και οι αυτοκινητοβιομηχανίες TOYOTA και HONDA.

Η ΤΟΥΟΤΑ ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 1930, ως μια Ιαπωνική βιομηχανία (βιοτεχνία σύμφωνα με τα δεδομένα της εποχής) κατασκευής αργαλειών. Τότε αποφάσισαν να διαφοροποιήσουν ριζικά τον προσανατολισμό της εταιρίας και να στραφούν προς τον τομέα της παραγωγής και πώλησης αυτοκινήτων. Γι’ αυτό μετέφεραν και εφάρμοσαν σε αυτό το νέο τομέα , την τεχνογνωσία που είχαν αποκτήσει ως μια μεγάλη επιχείρηση με αυτοματοποιημένη παραγωγή αργαλειών. Ήταν μια εξαιρετικά μεγάλη πρόκληση για τον Kiichiro Toyoda, που σήμερα μπορεί πια να εκτιμηθεί και ως δίδαγμα επιχειρηματικής έμπνευσης και διορατικότητας.

Ο λόγος που η TOYOTA απέκτησε τη φήμη της, είναι η δομή του συστήματος παραγωγής της. Αυτό το σύστημα τους επέτρεψε να κατασκευάσουν προϊόντα υψηλής ποιότητας και στην πορεία να εξαλείψουν τα αναπόφευκτα ελαττώματα. Οι πιο μεγάλοι σε ηλικία, θα θυμούνται πόσο αντιαισθητική ήταν η εμφάνιση των COROLLA της δεκαετίας του 1970, και πόσο κακή ήταν η οδική συμπεριφορά τους. Ο κουνιάδος μου όμως, ο οποίος νοίκιαζε αυτοκίνητα στην επαρχία, είχε σχεδόν μόνο TOYOTA COROLLA και λιγότερα NISSAN CHERRY. Από πολιτιστική άποψη, η TOYOTA επικεντρώνεται πολύ στην επιτυχία της ως εταιρεία και εξετάζει με σχολαστικότητα τα στατιστικά στοιχεία, φροντίζοντας να τηρεί με θρησκευτική ευλάβεια τις διαδικασίες, ώστε η «μηχανή» να λειτουργεί ομαλά.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της λογικής είναι το μοντέλο COROLLA της δεκαετίας του 1990. Αποφάσισαν να το σχεδιάσουν από την αρχή, ώστε να επιτύχουν μικρότερο κόστος παραγωγής, χωρίς να θυσιάσουν την αξιοπιστία του αυτοκινήτου ως συνόλου. Δεν το έκαναν πιο οικονομικό στην κατανάλωση, πιο ασφαλές, πιο ευρύχωρο ή πιο γρήγορο. Απλώς, φρόντισαν να συναρμολογείται πιο εύκολα κατά την παραγωγική διαδικασία και αφαίρεσαν ορισμένα χαρακτηριστικά που δεν τα ζητούσε το κομμάτι της αγοράς (των καταναλωτών) προς το οποίο απευθυνόταν το συγκεκριμένο μοντέλο.

Η TOYOTA, αφενός έχει πολλά περισσότερα μοντέλα από την HONDA και αφετέρου, τελειοποίησαν τη χρήση μιας κοινής πλατφόρμας αμαξώματος πάνω στην οποία «έχτιζαν» και «χτίζουν» μια μεγάλη γκάμα οχημάτων που χρησιμοποιούν τον ίδιο κινητήρα και τα ίδια ως επί το πλείστον, εξαρτήματα.

Η HONDA αντιθέτως, είναι μια βιομηχανία αυτοκινήτων, που «αγαπάει» την κατασκευή αυτοκινήτων. Ο ιδρυτής τους ήταν ο Soichiro Honda. Ο Soichiro Honda λάτρευε τις μηχανές. Από τα νεανικά του χρόνια ήταν ιδιοκτήτης συνεργείου και καλός οδηγός αγώνων και πάντα ήθελε να κάνει αυτοκίνητα. Η HONDA ως εταιρεία, παθιάζεται με την ιδέα να προσφέρει την καλύτερη τεχνολογία κατασκευής που μπορεί κάποιος να αγοράσει με μια δεδομένη τιμή. Μερικές φορές, δεν είναι τόσο έξυπνοι και προσαρμοστικοί στην αγορά προϊόντων και έτσι, ορισμένα μοντέλα τους δεν είχαν επιτυχημένη πορεία, επειδή συνδύαζαν χαρακτηριστικά από διαφορετικές πλατφόρμες.

Όμως η HONDA ήταν πρωτοπόρος στην τεχνολογία του μεταβλητού χρονισμού και οι κινητήρες τους θεωρούνται παγκοσμίως ως οι καλύτεροι. Θα καταθέσω εδώ την προσωπική μου μαρτυρία: Το πρώτο μου αυτοκίνητο ήταν ένα μεταχειρισμένο Honda Civic του 1972. Το πούλησα το 1990 σε ένα συγγενικό μου πρόσωπο στην Χίο. Το πιστεύετε ή όχι, το αυτοκίνητο ακόμα κυκλοφορεί κάνοντας βέβαια πολύ λίγα χιλιόμετρα και μόνο τα καυσαέρια του είναι λίγο «τσιμπημένα». Οι βελτιωτές (Tuners) σε όλο τον κόσμο όπου εισάγονται τα HONDA, κυριολεκτικά τα λατρεύουν εξαιτίας χαρακτηριστικών, όπως είναι οι αναρτήσεις με τα διπλά ψαλίδια και οι σφυρήλατοι στροφαλοφόροι. Βεβαίως, αυτά τα χαρακτηριστικά επιβαρύνουν το κόστος, αλλά ο μέσος οδηγός/καταναλωτής είτε τα αγνοεί ή δεν τους δίνει σημασία. Σχεδιάζουν τα προϊόντα τους από την αρχή με κανονικό πρόγραμμα και σε αντίθεση με την TOYOTA, δεν διστάζουν να αναλάβουν και το σχετικό ρίσκο. Η πορεία τους στους αγώνες της Formula 1 το επιβεβαιώνει.

Τελικά, δεν νομίζω ότι υπάρχει σημαντική διαφορά αξιοπιστίας μεταξύ των αυτοκινήτων ΤΟΥΟΤΑ και HONDA, αλλά υπάρχει διαφορά, όταν δει κάποιος τα πράγματα από την πλευρά του κόστους. Καθώς η HONDA κατασκευάζει λιγότερα μοντέλα για να κατανείμει και να απορροφήσει το κόστος παραγωγής, κάτι που συνδυάζεται παράλληλα με μικρότερη διάρκεια κύκλου ζωής των μοντέλων (μην κοιτάζετε μόνο τα μοντέλα που κυκλοφορούν στην Ελλάδα, εμείς εδώ είμαστε μια ιδιαίτερη περίπτωση), πολύ απλά, κοστίζει πιο πολύ να κατασκευάσεις ένα CIVIC από ένα COROLLA. Γι’ αυτό η HONDA δεν δίνει τόσα πολλά κίνητρα και η τελική τιμή του COROLLA είναι πολύ διαφορετική από την τιμή του CIVIC.

Συμπέρασμα: Η γνώμη μου είναι ότι η ΤΟΥΟΤΑ είναι ξεκάθαρα μια καλύτερη εταιρία, αλλά τα HONDA είναι καλύτερα αυτοκίνητα.